10
یعنی می شود...شبی...زیر این آسمان پر ستاره ی این شهر قشنگ...در کنار مردمانی اینچنین خوش قلب...پلک خسته به امید باز کنم و...طعم خوش آرامش و امنیت را در آغوش سردم...بفشارم...!؟ خسته ام...خسته و تشنه ی...
View Articleسمفونی اضطراب...
مرد سیه چهره فوت می کرد...شکمش باد می شد...پوست سفیدش زیر نور آفتاب دم صبح برق می زد و من ماتم برده بود و خیره به آنچه نمی دانستم چگونه و به این سرعت اتفاق افتاده بود...فکر می کردم...!موهای سرش صاف...
View Articleتهوع
توی مغز بی ثبات من... چیزی مداوم باد میشود و می ترکد...فهمیدن کلمات یک زندگی کوچک، اندیشه ها، آدم ها و حیوانات، آواز ها و ناله ها صدف های پیچان گوش هایم را پر می کنند...شادی ها و غم ها کج و کوله می...
View Article11
غریبگی...این روزها از سر و بال مردم بالا می رود.. |نمی دانم چرا با خودم حرف می زنم...| بیگانگی روحم را گاز زده...درد دارم...
View Article12
دلهره ی کوچکی بود از روز نخست ...گرچه خیال آرامش هم بود..اما غصه ی بزرگی شد...قصه ی کوتاه این زندگی ما...!
View Articleقاب شیشه ای...
تو نگاهت را به من دوختی و پهنای صورت من جویبار پر خروشی بود از اشک...تو نگاهت را به من دوختی و من بی خبر از همه جا...آرام آرام فرو ریختن تمام آن سال های تیره روشن بیقراری هایم را که بغضی می شد و گاهی...
View Articleتو نیستی که ببینی...
تو نیستی که ببینی... در نبودت...بودن هایت را تکه تکه جمع کرده ام و به هم چسبانده ام...گرچه آلبومی کوچک شد... می دانم، ...اما همه ی امید آدمکی چوبین را در قلبش نگه داشته است...! تو نیستی که ببینی......
View Articleدارد دیر می شود...
نمی دانم مگر ما هنوز رنگ پلیدی و زشتی را درنیافته ایم که اینگونه فریب خورده ایم...دم از ظلمت می زنیم و در خلوت خویش از نور گریزانیم...! فرار نکن...بنشین قدری با خودت تامل کن...بگذار کام تلخ آن قلب...
View Articleغفلت...
کجای این روزهایمان ذره ای شبیه به زندگی است؟؟کجای این اندیشه هامان قدری بوی انسانی می دهد؟ آیینه گواه راستی می داد...چهره ای درهم و دلی سنگ٬دستی سرد و صدایی اندوهناک...طعم دردآلود این روزمرگی ها...
View Article
